เรื่องราวการเดินทางของผม ยังคงมีเกิดขึ้นอยู่ในทุก ๆ วันครับ บางวันมีเรื่องราวเข้ามาให้จดจำ ให้รู้สึกอยู่ตลอดเวลา เมื่อธันวาคมที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้เดินทางไกลอีกครั้งนึง ซึ่ง Trip นี้ ผมได้กำหนดเอาไว้ว่าจะพาคนรักของผมไปสัมผัสกับความหนาวเย็นของภาคเหนือครับ มีจุดหมายเป็นเส้นทางเป็นจังหวัดเชียงใหม่ – แม่ฮ่องสอน หรือที่ทุกคนรู้จักกันดีในนามของ “วงกลมมหัศจรรย์” นั่นเองครับ เส้นทางนี้แหล่งท่องเที่ยวเยอะ กิจกรรมเยอะ เดินทางง่าย ที่พักและร้านอาหารเพียบ สำหรับเรื่องราวการท่องเที่ยวแบบคู่รักของผมในครั้งนี้จะเป็นยังไงขอเชิญเพื่อน ๆ ไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อน แล้วหยิบน้ำมาขวดนึงจากนั้นกลับมานั่งฟังผมโม้ซัก 10 นาทีแล้วกันครับ
ย้อนกลับไปเมื่อ 3 ปีก่อน (ตัดภาพไปที่ร้านบะหมี่เกี๊ยวข้างทาง) ผมได้มีโอกาสรู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอดูดีน่ารัก ขณะนั้นเธอกำลังเก็บของอยู่บริเวณหน้าร้าน ซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายสำหรับการเดินทางของคณะฯใหญ่ก่อนที่เราจะได้รู้จักกันครับ จากนั้น ผมก็มีโอกาสได้พูดคุยกัน แลกเบอร์ … ไม่สิ ผมขอเบอร์น้องเขา แล้วเราก็สนิทกัน มีโอกาสได้พบกันบ่อยขึ้นถึงแม้ว่าเราจะอยู่ห่างกันถึง 190 กม. สุดท้ายก็ได้รักกันครับ
(ตัดภาพมาที่ร้านข้าวต้มข้างทาง) เรานั่งกินข้าวกันไปคุยกันไป ระหว่างนั้น ผมได้เล่าประสบการณ์เรื่องราวการท่องเที่ยวของผมให้น้องเขาฟัง ปรากฏว่าน้องเขาชอบและเกิดอยากเดินทางแบบผมบ้าง นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมตั้งใจที่จะพาน้องเขาไปเที่ยวตามแบบของผมครับ และวันนั้นผมจึงสัญญากับน้องเขาว่า “จ้ะ พี่จะพาหนูไปเที่ยวเหนือนะ”
ช่วงเวลาในปีแรกผ่านมาถึงฤดูหนาวแล้ว ก็ปรากฏว่าภารกิจของผมที่ต่อเนื่องทำให้ไม่สามารถแบ่งเวลาให้สอดคล้องกับการพักผ่อนด้วยการเดินทางท่องเที่ยวได้ Trip ท่องเที่ยวเหนือที่ตั้งใจเอาไว้ จึงจำเป็นต้องปรับเลื่อนออกไปในปีหน้า พอเข้ามาถึงปีที่สอง ภารกิจของผมที่สอดคล้องกับช่วงเวลาดังกล่าวก็เกิดขึ้นซ้ำแบบเดิมอีก ทำให้น้องเขาผิดหวังอีกเป็นปีที่สอง ผมรู้สึกแย่มากที่ตัวเองให้ความสำคัญกับการเดินทางของเราน้อยเกินไป T_T
เช้าวันหนึ่ง (ตัดภาพมาที่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัว) ผมตื่นแต่งตัวไปทำงานตามปกติ และเมื่อเดินไปแต่งตัวที่หน้ากระจกก็พบว่า กระจกบานใหญ่นั้น มีกระดาษโน้ตแปะเอาไว้ที่มุมบนด้านขวาโดยมีข้อความว่า “ถึงเราจะไม่ได้ไปเที่ยวเหนือ หนูจ๋าก็รักพี่จ๋าทู๊กกกวัน” ข้อความนี้ อ่านแล้วหลายคนคงรู้สึกดีครับ แต่สำหรับผม ผมรู้สึกว่า ผมเป็นแฟนที่แย่มาก ทันทีที่ผมอ่านจบ ผมจึงหยิบปฏิทินมาเปิดดูเพื่อกำหนดวันเดินทางทันทีครับ
เข้าสู่ช่วงฤดูฝน เราสองคนก็มีโอกาสได้ไปปฏิบัติภารกิจที่กรุงเทพฯบ้างครับ ผมจึงถือโอกาสเปิด Trip กรุงเทพฯซะเลย Trip นั้น มีมิวเซียมสยาม, ล่องเรือแม่น้ำเจ้าพระยา, ร้านบะหมี่อร่อย ๆ แถวประชาสงเคราะห์แล้วก็แหล่งช้อปปิ้งเสื้อผ้าชื่อดังทั้งหลายในกรุงเทพฯ งานนี้ผมเรียกแต้มคืนมาได้ไม่น้อยทีเดียวครับ แต่ในใจก็ยังอยากพาไปเหนือให้ได้อยู่ดีแหละ
เข้าสู่ปลายปีที่สาม ลมหนาวพัดมาถึงแล้ว (ผมนึกในใจ) ความหนาวเย็นมันทำให้ผมรู้สึกว่า “ปีที่สามแล้วนะเว้ย” ถ้าเราไม่ให้ความสำคัญอีกเราคงจะเป็นผู้ชายที่แย่มาก ! เย็นวันนั้น เราทำกับข้าวกินกันในบ้าน กินข้าวไปก็ดูทีวีไป ตอนนั้นสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่งก็รายงานสภาพอากาศตามปกติ พอมาถึงในส่วนของภาคเหนือก็รายงานว่า “ภาคเหนือตอนบนอากาศหนาว อุณหภูมิ 8-12 องศา ยอดดอยมีอากาศหนาวจัด” เท่านั้นแหละ ! ผมคิดวางแผนในใจทันทีว่าปีนี้จะต้องพาน้องเขาไปเที่ยวให้ได้
ด้วยความที่อยากเซอร์ไพรส์น้องเขาล่ะครับ แอบกำหนดวัน และกำหนดการเดินทางทั้งหมด กะว่าจะมาบอกนาทีสุดท้ายเพื่อให้ดีใจน่ะครับ สุดท้ายงานเข้า ! มีข่าวว่าจะต้องไปปฏิบัติภารกิจที่อื่นอีกแล้ว 555 เซอร์ไพรส์กว่า … !!! แต่ด้วยเหตุที่ว่าภารกิจนั้น ยังไม่ได้ถูกกำหนดวันครับ ผมจึงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดไป เพราะถ้าปล่อยไปอีกครั้งนี้ หลังปีใหม่คิวงานแน่นเอี้ยด และดูเหมือนว่าจะทำให้พลาดการเดินทางอีกเป็นแน่ ผมไม่รอช้าครับ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรชิงลาหยุดทันที
ผม : สวัสดีครับพี่ (หัวหน้า)
หัวหน้า : เออว่าไง
ผม : พฤหัสกับศุกร์ขอหยุดครับ ต้องเข้ากรุงเทพฯ
(เพื่อน ๆ ผู้อ่านครับ ผมไม่ได้โกหกนะ ต้องเข้ากรุงเทพฯก่อนจริง ๆ เพราะไปต่อรถที่นั่น เหอ ๆ)
หัวหน้า : เออ ๆ …
เล่นหัวท้ายเลยครับรวมแล้ว 6 วัน เพราะเช้าวันจันทร์ผมโทรมาบอกว่า ธุระยังไม่เสร็จขอลาต่ออีก 2 วันครับ (อิอิ) จากนั้นก็จองตั๋วกรุงเทพฯ – เชียงใหม่เลยครับ ไอ้เราก็ไม่เคยจองตั๋วรถโดยสารทางโทรศัพท์นะ พอจองเสร็จพนักงานก็บอกว่า “ให้ไปชำระค่าใช้จ่ายที่ร้าน 7-11 ภายในวันที่ … @#$#$%#$^#%^$%&$& นะคะ” คืนนั้นผมก็ดำเนินการทันที สุดท้ายเซอร์ไพรส์ไม่สำเร็จครับ เพราะว่าผมอยู่ในพื้นที่ที่ไม่สะดวกจ่ายเงิน จึงโทรบอกให้น้องเขาดำเนินการให้แทนเป็นการด่วน เพราะเกรงว่าจะตกตั๋ว เฮ้อ … กะว่าเอาตั๋วมาโชว์นะ แล้วจะได้เห็นภาพกระโดดกอดเรา เว๋ยยยย อด …
Trip นี้ ผมพาไปดูทะเลหมอกที่ห้วยน้ำดัง อากาศก็เย็นดีครับ 9 องศา เราพักที่นี่ด้วยการเช่าเต็นท์และเครื่องนอนครับ เพื่อความสะดวกจะได้ไม่ต้องแบกมาก เจ้าหน้าที่ป่าไม้น่ารักทุกคนครับ อาหารที่จำหน่ายในอุทยานก็ราคาไม่แพง เย็นวันนั้นเราได้เพื่อนใหม่หลายกลุ่ม คู่แรกพากันมาเที่ยวเหมือนกัน พอแยกย้ายจากห้วยน้ำดัง ก็ไปเจอกันที่ปายอีก ส่วนอีกคู่เป็นนักเที่ยวจากแดนใต้มาไกลจากภูเก็ตเลย คู่นี้ใช้มอเตอร์ไซด์พาเที่ยวครับ สุดท้ายก็ไปเจอกันที่ปางอุ๋ง อีกกลุ่มเป็น 4 หนุ่มจากกรุงเทพฯ เช่ารถมาเที่ยวกัน
ในวันถัดมาของการเดินทาง ผมก็พาน้องเขาไปเจาะลึกเมืองปายตามที่น้องเขาต้องการครับ เที่ยวสวนสตอเบอรี่ สะพานประวัติศาตร์ ถ้ำปลาแล้วก็ปิดท้ายที่ปางอุ๋ง ระหว่างการเดินทาง เราก็มีโบกรถบ้าง นั่งรถโดยสารบ้างตามแต่จะสะดวก งานนี้น้องเขาชอบมากครับ เขาบอกว่าอยากมาปายนานแล้ว เย็นวันนั้น เราได้เจอกับคู่แรกก็ชวนกันโบกรถไปเที่ยวปางอุ๋งกัน ปรากฏว่าใจง่ายซะ มาด้วยซะงั้นน่ะ
ช่วงบ่ายวันที่สามของการล่องไปตามเส้นทางวงกลมมหัศจรรย์ เราก็เจอคู่รักจากภูเก็ตอีก (แหม … ดวงคนจะเจอกันน่ะนะ) เราจึงนัดกันไปพักที่เดียวกันที่ปางอุ๋ง ก่อนที่จะมาพบเข้ากับคู่รักรุ่นใหญ่อย่างพี่บอยกับพี่อิ๋ว ที่รับเราขึ้นปางอุ๋งพร้อมกัน ทำให้ในคืนนั้นเราได้เพื่อนใหม่ถึง 6 คนทีเดียว
เช้าวันสุดท้าย ผมกอดน้องเขาที่ริมสระน้ำปางอุ๋ง เวลานั้น เป็นการกอดที่อบอุ่นที่สุดรองจากกอดคุณแม่ ผมคิดถึงคุณแม่มาก และ Trip ต่อไป ผมคิดว่าจะชวนแม่มาเที่ยวทะเลแล้วก็ชวน 6 เพื่อนใหม่มาด้วย ผมดีใจมากที่ได้พาน้องเขามาสัมผัสการท่องเที่ยวในแบบของผม เราได้เที่ยว ได้ถ่ายภาพคู่กัน ได้เดินกินของอร่อย ๆ ได้ประสบการณ์การท่องเที่ยวแบบโบกรถ ได้มิตรภาพที่เป็นแบบแนวเดียวกันตั้ง 6 คน ผมไม่สนหรอกว่าจะมาเที่ยวในสถานที่เดิม ๆ กี่ครั้ง สำหรับผมแล้ว จะเดินทางกี่ครั้งก็มีความสุขทุกครั้งครับ
(ตัดภาพกลับมาที่หน้ากระจก) หลังจบการเดินทาง เช้าวันรุ่งขึ้นผมแต่งตัวไปทำงานตามปกติ เหลือบไปเห็นกระดาษโน๊ตสีเหลืองใบเดิมที่มุมบนด้านขวาของกระจกบานใหญ่ ผมยิ้ม … และเอื้อมมือไปดึงมันออก จากนั้น ก็เดินไปหอมแก้มน้องเขาบนที่นอน แล้วก็เอากระดาษใบนั้นใส่มือน้องเขาพร้อมกับพูดว่า “พี่รักหนูที่สุด ช่วยเอาไปทิ้งให้พี่ด้วยนะ”
วันนี้พี่มาเขียนเรื่องราวของเราให้ทุกคนฟังแล้วนะ หนูจ๋า พี่ขอบคุณหนูมากที่ดูแลและทนกับนิสัยที่ไม่ดีของพี่ได้มาโดยตลอด เรารักกันมาก แล้วเราก็จะเที่ยวกันไปจนแก่เฒ่าเลยนะ
เพื่อน ๆ ครับ การท่องเที่ยวนอกจากจะช่วยให้คนเรารักกันมากขึ้นแล้ว ยังทำให้เราได้มิตรภาพเพิ่มขึ้นด้วยครับ ฝากไว้นิดนึงสำหรับใครที่จะเริ่มเดินทางอีกครั้ง อยากให้ช่วยกันดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมควบคู่ไปด้วย ถุงพลาสติคหรือขยะอะไรก็ตาม ช่วยกันลดการใช้ลงให้มาก ๆ คนละไม้คนละมือ หลายคนก็หลายมือ แหล่งท่องเที่ยวบ้านเราจะได้คงสภาพเดิมต่อไปให้ลูกหลานมาเขียนบทความเล่าประสบการณ์ต่อไปเรื่อย ๆ ให้ชาวบ้านได้มีรายได้จากการประกอบอาชีพเสริมด้านการท่องเที่ยวบ้าง พวกเขาจะได้รับรู้ว่าบ้านเรา คือ เมืองแห่งการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรต่อทุกคน
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ติดตามอ่านจนจบนะ ขอบคุณ Mthai ที่ให้โอกาสแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อน ๆ ได้รับรู้กัน
สวัสดีครับ
